Op 4 mei herdenken wij jaarlijks de slachtoffers van oorlogsgeweld tijdens en na de Tweede Wereldoorlog. Dit jaar is mij gevraagd om deel uit te maken van de herdenkingen; samen met wethouder Gardien zal ik, namens het gemeentebestuur, een krans leggen bij het oorlogsmonument in De Lier.
De verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog zijn een kantelpunt geweest in onze geschiedenis, voor het eerst sprak de mensheid zich collectief uit tegen de gruwelijkheden van oorlog. En omdat we dat nooit mochten vergeten zijn we hier jaarlijks bij stil gaan staan. Maar over de jaren heen vervagen toch de herinneringen en zonder de ooggetuigenverhalen van overlevende blijven op termijn alleen de namen en cijfers over. Kille statistieken die wel de omvang weergeven van het aantal mensen dat de dood vond, maar niets zeggen over de gruwelijke, mensonterende omstandigheden waaronder zij stierven. Wat er kan gebeuren als deze herinnering vervaagt is inmiddels weer pijnlijk duidelijk geworden.
De verschrikkelijke beelden waar we de afgelopen maanden mee geconfronteerd worden is precies dat waar we onszelf na de Tweede Wereldoorlog voor wilde behoeden. Het maakt ons eens temeer duidelijk waarom het zo belangrijk is dat we blijven herdenken. Ik vind het een voorrecht om hieraan bij te mogen dragen. En ik voel het ook als mijn morele plicht om deze herinneringen levend te houden zodat toekomstige generaties dit niet nogmaals mee hoeven te maken.
Duncan Plomp
(foto H. van der Meer)